In sommige beroepen word je meer dan in andere geconfronteerd met menselijk leed. Reddingswerkers, artsen, verpleegkundigen, ambulancepersoneel, militairen, politiemannen en vrouwen en brandweermannen en vrouwen zijn hier voorbeelden van. Het is je taak om juist in noodsituaties mensen bij te staan en te zorgen voor veiligheid en het (vergroten van) overlevingskansen. Het werk is dankbaar wanneer je van betekenis kunt zijn en je daadwerkelijk kunt zorgen voor veiligheid en het redden van mensenlevens. Je wordt echter ook meer dan in andere beroepen geconfronteerd met de harde kant van het leven. Je maakt van nabij mee dat leven kwetsbaar is en “zomaar” kan eindigen. Ook kun je te maken krijgen met heftige emotionele reacties van pijn, verdriet, woede van de mensen die je juist wilt bijstaan om te helpen. Iemand zei eens: “Juist op de scheidslijn tussen leven en dood, wordt zichtbaar waar het om draait in het leven.”
Eerst zelfzorg, dan kameradenzorg
De uitspraak: “Eerst zelfzorg, dan kameradenzorg” komt uit het leger. Je kunt pas een ander helpen als je eerst zorg draagt voor eigen gezondheid. Dit geldt evengoed ook voor mentale gezondheid, al wordt dit dikwijls over het hoofd gezien. Juist in beroepen van reddingswerker, wordt er een groot beroep gedaan op je mentale weerbaarheid. Het is geen overbodige luxe om daarom handvatten te krijgen die je helpen je mentale conditie op peil te houden. Juist wanneer je bloot staat aan een (over)dosis ingrijpende gebeurtenissen.
Weerbaarheid door zelfsturing
Mensen hebben een eigen sturing systeem waarmee ze in het leven staan. Het is het systeem van denken-voelen-doen (zie afzonderlijke schema en beschrijving). Het is te zien als een driehoek, waarin ons doen (aan de top van de driehoek) wordt aangestuurd door denken en voelen (de basis van de driehoek). Net zoals we een auto besturen met behulp van een voertuig, brandstof en een motor, sturen we onszelf aan met behulp van denken-voelen-doen.
Reddingswerkers zijn mensen die in staat zijn onverschrokken, daadkrachtig en moedig bedreigende situaties aan te gaan. Daarom hebben ze vaak voor dit werk gekozen en daarop worden ze geselecteerd. Juist in deze situaties is het belangrijk een “denkende doener” te zijn. Noodsituaties vragen dat je jezelf (even) kunt uitschakelen en direct kunt inspringen op wat nodig is.
Het is belangrijk dit onverschrokken en daadkrachtige gedrag na afloop van de noodsituatie te kunnen stoppen. Je kunt dan zowel fysiek en mentaal bijkomen van wat je hebt meegemaakt. Het gaat er om aandacht te hebben voor de basis van de driehoek van zelfsturing; je persoonlijk denken en voelen over wat je hebt meegemaakt. Hoe doe je dat? Daarover gaat de training.
Doelstelling training
Het leren van handvatten in weerbaarheid, om de impact van een beroepsleven als reddingswerker effectief te hanteren. Het gaat om behoudt van bronnen van energie in werk en privéleven. Het gaat om het permanent leren onderhouden van een goede mentale conditie.
Deze eerste cursusdag staan we stil bij het leren kennen en besturen van de eigen gebruiksaanwijzing. Hiermee wordt gedoeld op de eigen stijl van aansturing over het denken, voelen en doen. De eerste dag ligt het accent op het versterken van zelfkennis.
Kernpunten zijn:
• Wat is mijn gebruiksaanwijzing?
• En hoe kan ik mijn emmertje legen?
• Hoe kan ik mezelf beschermen tegen de emotionele impact van het werk?
Belangrijke oefeningen deze dag zijn:
• Sturen op gebruiksaanwijzing – zelfzorg – stoplicht – resetten
Na een maand tot zes weken vindt een tweede dagdeel training plaats. Naast het opfrissen van geleerde vaardigheden vindt intensievere training plaats in zelfregulering en effectief functioneren in levenstaken.
Belangrijke oefeningen deze dag zijn:
• Benutten energiebronnen
• Weerbaarheid en groei
• Betekenis en hoop
Voor meer informatie kun je contact met ons opnemen via telefoonnummer 070-392 22 61 of ons mailen.
